Verslag: Meerdaagse hike – Tenneville België, 11 t/m 13 oktober 2024

Verslag geschreven door deelnemer F.R.

Vrijdag 11-10-2024
Misschien kennen jullie het nog: de eerste keer op kamp met school. Voor het eerst met een groep jongens een week weg van huis en van school, het was een oprecht gevoel van avontuur met verwachtingen, nieuwe belevingen en ontmoetingen. Ik wil niet zeggen dat mijn verwachtingen van dit weekend op een kinderlijk niveau lagen, aan de andere kant wie zich niet als kinderen gedragen …… Toch kende ik wel een lichte spanning. Niet om de ontmoeting met de mannen, maar meer om de nachten… hoe zal ik die doorbrengen… Ramon had mij gewaarschuwd, het kon nogal luidruchtig zijn en daar had hij niets te veel over gezegd.

Na een rit van 305 km en 4 uur met een tussenstop in Maastricht kwamen wij als eersten aan. Wij parkeerden tegenover de Spar en Ramon maakte van de gelegenheid gebruik even te shoppen. Na verloop van tijd bleken de andere mannen op de parkeerplaats iets verderop gearriveerd te zijn en verplaatsten wij onze voiture die kant op. De ontmoeting op de parkeerplaats in La Roche en Ardenne was als verwacht allervriendelijkst, alsof ik de mannen al maanden kende, geen enkel reserve, de lichte nervositeit was al snel weg. Het bezoek aan de plaatselijke Brasserie Ardennaise maakten de tongen al veel losser en goesting om de omgeving te verkennen ook.

Nadat we het dorpje zo’n drie keer doorkruist hadden, op zoek naar de juiste startplaats, kon onze trekking beginnen. De omgeving liet zich vooral omschrijven als groen met mooie (volgens mij de mooiste van het weekend) uitzichten over de rivier en de aanwezigheid van een ruïne van een kasteel, of was hij nog niet afgebouwd? Dat moeten we nog een keer vragen als we in de buurt zijn. De gesprekken waren mooi en af en toe diep, maar altijd hartverwarmend. Als slotstuk van de trekking meende Jaco dat we nog niet warm genoeg waren en moesten we nog een korte maar hevige kuitenbijter omhoog, maar dat leverde wel het eerder genoemde uitzicht op over de rivier en het dorpje. Na een, naar mijn mening voor een beginner toch wel gevaarlijke afdaling, kwamen wij veilig aan in het dorp en konden wij ons doormiddel van onze vertrouwde voertuigen richting ons hostel begeven: Wat was ik blij dat ik even kon zitten.

Het verblijf in Laneuville (Ferme-au-Bois) deed wat spartaans aan, alhoewel de bovenverdieping erg mooi was opgeknapt. Geheel gemoderniseerd, een studio met keuken en badkamer. De benedenverdiepingen waren niet luxe maar alles wat we nodig hadden was ruim aanwezig. En ach, na zo’n inspanning wil je alleen maar ‘Bad Brood en Bed’. Waar heb ik dat vaker gehoord. Na de eerste B’ voelde ik mij alweer een beetje het mannetje en begaf ik mij tussen het doorgewinterde gezelschap. Alhoewel de stemming er al aardig in zat, ondanks de nog lege magen, werd deze nog even ondersteund door een heildronk met een door Evert meegenomen Friese kruidendrank het: Juttertje. Daarna moest er toch echt aan de voorbereidingen worden begonnen voor de barbecue, anders zou het te donker worden. Ik ga hier geen namen noemen, want ik weet dat ik er dan zeker een paar ga vergeten maar er werd een aantal heerlijke salades op tafel gezet en ook de gebakken aardappelen waren perfect en een dikke chapeau voor de grillexperts want het vlees was perfect, alhoewel de kippenpoten wel even wat langer op de grill hadden mogen blijven liggen. Maar ja, als hongerige mannenmagen roepen, dan wil je leveren en dan gaat het wel eens te snel. Overigens, over die kippenpoten, die waren uit de kunst gemarineerd, heb ik begrepen, ook hier een dikke pluim voor de Rôtisseur. Ondertussen konden de luilakken genieten van appetizers, glazen wijn en bier. Na het eten was het gezellig uitbuiken met een door Evert vervaardigd en gepresenteerde quiz de Kahoot, waarbij niet alleen de kennis over hiken maar ook over de hikers werd getest met als topattractie een persoonlijk optreden van Ramon. Daarna ging bij mij al snel het licht uit, wetende dat er nog een aantal zware dagen te komen waren kroop deze jongen snel onder de wol en heb van de donkere uurtjes niets mee gekregen.

Zaterdag 12-10-2024
Na een welkome nachtrust begon de nieuwe dag met een mooie zonsopkomst, de dag kan niet mooier beginnen. Bij het beneden komen was de tafel gedekt en stond de koffie klaar. Ik zelf had wat moeite mijn stille tijd te houden, maar bedacht mij dat gedurende de dag wel een moment zou komen. Na een mooi woord van Jaco over het drievoudig snoer, op een voor mij nieuwe wijze uitgelegd, konden wij de dag ook echt beginnen. Er was aan werkelijk alles gedacht, koffie, thee, melk, jus d’orange. Brood met alle soorten beleg, yoghurt, kwark met muesli. Alleen jammer dat je zelf je lunchpakket moest samenstellen, want met zo’n overdaad geeft dat bij mij altijd keuzestress.

Na de maaltijd nog een kleine overdenking om vervolgens af te ruimen en de spullen te pakken. Klaar om aan de 16, 17, 18, km. (wie zal het zeggen?) tocht te beginnen. Tot het laatst bleef het spannend welke afstand het zou worden. De eerder bedachte route werd gecanceld omdat door de zware regenval delen niet meer bereikbaar waren en het zou ook nog lang onduidelijk blijven, omdat onderweg nog moest blijken of andere delen van de route niet ook overspoeld waren. Inderdaad leek de route, die toch echt door de bergen liep, meer op een moeras te lijken. Paden waren vaak beekjes geworden waar we, in de lengte, doorheen moesten lopen, maar dat alles verbloemde niet de schoonheid van de omgeving. De aanwezigheid van de vele paddenstoelen en zwammen maar ook van de varens, mossen en korstmossen verraden een vochtige atmosfeer die niet alleen veroorzaakt werd door de regenval van de afgelopen dagen. De route werd afgewisseld met stukken vlak, goed begaanbare wegen waarbij we vriendelijk begroet werden door de inwoners van het landschap. Een groep jonge dames kwam ons luid roepend tegemoet onder aanmoediging van Walter. Maar ze staan er dan ook om bekend dat ze nieuwsgierig en aanhalig zijn, dat Belgisch zwart wit koeien ras. Na een kort doch onderhoudend gesprek hebben we ze moeten verlaten en hebben we onze weg vervolgd. En als je denkt dat het even lekker vlak blijft, dan is er altijd wel weer een klimmetje wat je doet wakker schudden want stel dat je in slaap valt dan mis je al dat natuurschoon. Zo nu ook weer, een klim waarbij wij een hoogte hebben overwonnen van ca 60 m over een afstand van 150 m. Mijn kuiten verzuurden helemaal, maar dan heb je ook een erg mooi uitzicht waarbij je happend naar adem, kunt zoeken naar de woorden om daar uitdrukking aan te geven. Afijn we hebben daar altijd nog de foto’s voor. De weg omlaag na dit topmoment was er wel eentje om letterlijk het heen en weer van te krijgen, ik keek mijn opgenomen route terug en schrok van de lijnen die er op dat punt stonden. Was het nu wel toegankelijk of niet? Privaat, gold dat nu alleen voor het bos of ook voor het er naast gelegen pad? We zullen het nooit weten. Na nog zo’n km of drie kwamen we op een schitterend maar ondoordringbaar ‘moeras’ gebied. Het water stroomde langs alle kanten het schijnbaar vlakke bosgebied uit naar grotere beken en een brug zou toegang moeten geven naar een droger hoger gelegen gebied, maar ook daar stond water, alles is overgestroomd. Dan maar terug. Toch nog even snel wat foto’s maken want mooi is het wel, maar neem dan wel je telefoon mee terug ja. Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen……. geldt ook voor telefoons. Na zo’n 500 m kwamen we op een open plek, een prima plaats om even te pauzeren, de motor van brandstof te voorzien en tijd te nemen voor wat foto’s.

De vermoeidheid begon bij mij toe te slaan, althans mijn voeten begonnen pijn te doen en wat is het dan lekker als door goede gesprekken dit aan je aandacht ontgaat en voor dat je het weet loop je dan weer het dorpje van ons verblijf binnen. Gelukkig hadden we nog ruim twee uur voor we naar het restaurant zouden gaan, dus tijd genoeg om even gestrekt te gaan. Toen wij ‘s avonds met de auto naar het restaurant in Saint Hubert gingen, had het stevig geregend en regende het nog, dat mocht de pret niet drukken. Bij aankomst werd onze aandacht getrokken door het immense klooster wat er staat en als we de hoek omslaan naar het restaurant, werden we getroffen door de grootte van de kathedraalachtige kerk. Het restaurant was aardig maar toonde een beetje steriel. De ontvangst was niet echt enthousiast maar dat liet ons niet tegenhouden.  Gelukkig hebben we Ramon die een aardig mondje Frans spreekt en die loodste ons door de kaart want de restauranthouder spreekt geen Nederlands en zijn Engels is ook niet om over naar huis te schrijven. De bestelling is overigens snel opgenomen en we hebben er niet echt lang op hoeven wachten, dat was top. Maar de woorden haute cuisine is daar echt nog niet doorgedrongen. Niet dat het slecht was maar als ik naar mijn gerecht kijk, dan staat deze in de overall ranking van de beste 10 toch echt wel op de 13e plaats. Maar nu spreek ik natuurlijk alleen voor mijzelf hè. Na het diner terug naar het verblijf, en als ik dacht dat ik die dag al mijn spieren had gevoeld dan had ik het mis. Ik was vergeten dat ik ook nog lachspieren had en die hebben het onderweg goed te verduren gehad. Mijn gemiddelde snelheid moet rond de 50 hebben gelegen want ik kon door het lachen niet harder en dat was maar goed ook want het was inmiddels ook behoorlijk mistig geworden en ik moest een aantal belangrijke vrienden toch veilig thuisbrengen, nietwaar?

Na het slaapmutsje van Evert (Juttertje) begaf ik mij naar boven want mijn lampje begon te flikkeren en dreigde voortijdig uit te gaan. Na een goed slaapkamergesprek en een broedergebed lekker onder de wol, wie doet mij wat.

Zondag 13 -10-2024
De volgende morgen: toch weer beter geslapen dan de nacht ervoor en dat kwam niet door dat er minder werd gesnurkt. Omdat het de laatste dag is heb ik mijn persoonlijke bezittingen al ingepakt, wel zo handig want als het even kan wil ik iets eerder weg om de auto te laden voor dat we de laatste hike gaan doen. Op naar het ontbijt. Tijdens de dagopening van Aad om ook de geestelijke mens te sterken, bracht hij een tekst uit Hebreeënbrief naar voren met de oproep om niet terug te deinzen. Na de huishoudelijke mededelingen van Jaco was het een ware Poolse landdag. Alle etenswaren schoven van links naar rechts en van voor naar achter en er werd van alles geroepen, wie heeft…, waar is…., is er nog….,? enz., enz., maar alles wel op een christelijke wijze. Uiteindelijk bleek er van niets echt te veel of te weinig te zijn, precies goed uitgekiend besteld en wat over was kon door de deelnemers worden meegenomen. Dikke pluim voor de organisator. Na onze taak, het afhalen van de bedden, te hebben vervuld zijn wij naar het laadstation gereden waar wij na zo’n 20 min weer vertrokken om op tijd op de startlocatie Tavern restaurant Ninglinspo in Aywaille aan te komen.

Bij aankomst bleek al snel dat dit niet alleen bij streekgenoten een geliefde hike plaats was. Naast het feit dat je de auto bijna nergens kwijt kon, kwamen we er erg veel Nederlanders tegen. De informatie opgenomen in het programma over deze wandeling is een understatement, wat is dit een gave omgeving. Je waant je echt in een ander land (dan België). Schitterende wandeling met af en toe feeërieke uitzichten, mooie kleine watervallen en stroomversnellingen. Wel was de point of view een beetje een tegenvaller: wat zag je nu echt? Alleen maar bomen en een steile afgrond, m.i. niet echt boeiend. Maar misschien moet je het hier ook niet hebben van het uitzicht maar van de ontmoeting. Daarna ging het alleen bergafwaarts en dan heb ik het niet over de natuurwaarde want die bleef onverminderd mooi, althans, het water was weg en je moest het met alleen de bomen en de onderbegroeiing doen, maar we gingen omlaag naar het eindpunt. Waar we in het begin nog 40 minuten deden over 1,4 km ging het hier een stuk sneller. Tegen het einde werd deze snelheid wat getemperd doordat verschillende mensen nog snel hun ballast overboord gingen zetten. Komend voorjaar zal menig boom hier de negatieve ervaring van ten toon spreiden. Maar dan is daar toch het onvermijdelijke einde van de trail en het weekend. Het kan de koude wind zijn geweest of een zweetdruppel die vanuit de haargrens de ooghoek in is gelopen maar het leek erop dat …. Ach het was gewoon een gaaf weekend met heel veel mooie contacten, goede gesprekken en ook nog mooie wandelingen.

Mannen bedankt!

1 2 ►

Download hier de .gpx files van de hikes:

Vrijdag 11-10-2024, Tour de La Roche-en-Ardenne (9.5 km)
Zaterdag 12-10-2024, Toer rond Lanneuville-au-Bois (17.4 km)
Zondag 13-10-2024, Ninglinspo hike (7.4 km)